भैंसीको कुरा (ब्यङ्गेबन्ध)

भैंसी ब्याउला ,बेखुती खाउला । दुध दहिबाट बन्ने सबै चिज बनाउला। बेचेर दुई चार दाम पनि कमाउला।उस्तै परे छोरालाई डाक्टर ,छोरीलाई मास्टर पनि, यै भैंसीबाट बनाउला भनी दुइ बर्ष पहिले एक जना गन्ने मान्ने सबैले जान्ने साउको घरबाट ठुलै कसरत गरेर ,बाले राख्न दिएको नासो फिर्ता लीए जस्तै गरी खनखनी दाम गनेर ल्याएको थिए।यसै ऋन उसै ऋन बुढी भैंसी किन भने झै ,भैसी हेरचाह गर्ने भनी दुब्ले,पात्ले,सुखुट्टे देखी लुडे भुडे भगभगे सम्म राखियो। कोही काम चोर,कोही दाम चोर,कोही नाम चोर,कोही हराम खोर भेटिए। भैंसी नै बेचेर खाइदेलान भन्ने पिरले मागेर ल्याएको दुधको खिर पनि मिठो लागेन। एक दिन एउटा खाइलाग्दो ,आइलाग्दो,जाइलाग्दो बल्ले बाङ्गो भुसतिघ्रे आफ्नै भाईलाग्दो जस्तो, पाइलाग्दो गरी भैंसी गोठालो बन्न आयो।जे कुरोमा पनि बल नै लाउन खोज्ने बल बहादुर कुरा सुन्दा मिठा लाग्ने भएकाले लौत भनिदिए। आफ्नै अगाडि भैंसी बाली लागे पनि बजिया थारो नब्याउदा रिस ताप्केको पानी जस्तै उम्लेर पोखिदा ,दुई चार चिर्पट भैंसी माथि ठोकिदा र गोठालोलाई मुख भरी तथा नामले खोकिदा दुई चार दिन दुबैले मुखमा माड हालेनन।कतै तिघ्रेले रास्ट्रपतीको नक्कल गरेर भैंसी माथि सवार गर्दा भैंसी तुहिने त गरेन।एक्लो हुँदा यै कुराले बढी गम खाएको छ,बरु रक्सी,चुरट ,खैनीले शरीर कम खाएको छ। यो गोठालो कम्ती मापाको रहेनछ ब!आफ्नै बारीको घास खुवाछु। हल्का फुल्का खुइलिएको भैंसी पालन पोशन गरेर नयाँ नेपाल जस्तै चिल्लो पिरो पारेर टिलिक्क बनाइ दिन्छु भनेर सफथ नै खाएको लल्ठुरामले भैंसीलाई ख्याउटे,लेखौटे,जुम्रे ,झुम्रे पारी झन्नै सुकुटी बनाएर झ्याम्कुटी पार्ला जस्तो गर्‍यो।पाटे अल्छि हो कि बाठे गल्छी हो आफ्नै बारीमा घास हुदा हुँदै छेमिकिको बारी बाटबाट आयात गर्ने बजियाको नियतमा नै शङ्का लागेर मनको ड्ङ्का बज्यो।न बल लाग्ने, न मल लाग्ने घासले भैंसीको ज्यान जिर्न परेर गोठालोको तलब तिर्न गार्हो पर्ला जस्तो भईसक्यो।हुँदा हुँदा कहिले घुर्की लगाएर ,कहिले भैंसीलाई सुर्की लगाएर ,चाहे पाल ,चाहे फाल ,तिम्रो भैंसीलाई तिमी नै घास हाल ,भन्न थालेकोछ। म पनि के कम हुने,पाखुरामा दम हुने परे पछी। काले गए गोरे आउछ,खुट्टा भए जुत्ता पाउछ। सास रहे सम्म् आस हुन्छ भने झै अर्को गोठालो आयो भने,राम्रो स्याहार पायो भने भैंसी अबश्य ब्याउछ।अन्तमा जन्तमा भेट भएको साईनो भए पनि बिखुती लागि निम्तो गर्दछु। जय काउकुती।